Η επιρροή της ποινικής δίκης στη διοικητική διαδικασία και δίκη για φορολογικές παραβάσεις, υπό το φως των θεμελιωδών δικαιωμάτων, στην πρόσφατη νομολογία του ΣτΕ και του ΕΔΔΑ (ΣτΕ 1992 - 1993/2016, ΕΔΔΑ 15.11.2016 Α και Β κατά Νορβηγίας) Εισήγηση Ι. Δημητρακόπουλου, Παρέδρου ΣτΕ στο σεμινάριο του ιδρύματος Μ. Στασινοπούλου (2.12.2016)

Αναρτήθηκε από την
Ι. Εισαγωγή
Το ζήτημα της σχέσης μεταξύ της ποινικής δίκης και της διοικητικής διαδικασίας και δίκης για παραβάσεις φοροδιαφυγής και, ειδικότερα, η επιρροή της πρώτης στη δεύτερη, έχει απασχολήσει τα τελευταία χρόνια έντονα την ημεδαπή και την ευρωπαϊκή νομολογία, κυρίως από την άποψη του ne bis in idem (όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και στο πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ) και του τεκμηρίου αθωότητας (με βάση το άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ). Το βασικό νομολογιακό πλαίσιο για τον Έλληνα διοικητικό δικαστή έχει διαμορφωθεί, μέχρι σήμερα, από δέκα αποφάσεις, τέσσερις του ΕΔΔΑ (Σταυρόπουλος του 2007, Ζolotukhin του 2009, Καπετάνιος και άλλοι του 2015, Α και Β κατά Νορβηγίας του 2016), μία του ΔΕΕ (C-617/10, Fransson του 2013, στην οποία το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου προτίμησε να είναι λακωνικό και όχι ιδιαίτερα διαφωτιστικό), και πέντε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1522/2010 επταμ., 2067/2011 επταμ., 1741/2015 Ολομ., 1992/2016 επταμ. και 1993/2016 επταμ.). Το τελευταίο δίμηνο, είχαμε σημαντικές εξελίξεις στο εν λόγω πεδίο, αφενός με τις αποφάσεις 1992-1993/2016 του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δημοσιεύθηκαν την 19.10.2016, και, αφετέρου, με την από 15.11.2016 απόφαση της ευρείας σύνθεσης του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Α και Β κατά Νορβηγίας, τις οποίες θα επιχειρήσω, στη συνέχεια, να παρουσιάσω και να εντάξω στο ήδη υφιστάμενο νομολογιακό πλαίσιο επί του επίμαχου ζητήματος.


πηγή : http://www.humanrightscaselaw.gr

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου